Erotiek
Definitie
Erotiek is een vorm van seksualiteit waarbij het niet zozeer gaat om geslachtsgemeenschap, maar om de gevoelens daarom heen en vooral om het opbouwen van een al dan niet sterk verlangen naar geslachtsgemeenschap. Het woord erotiek is afgeleid van de naam van de god van de liefde, Eros, uit de Griekse mythologie.
Erotiek kan zich op verschillende manieren uiten:
- Aan romantiek grenzende gebeurtenissen, zoals hand in hand zitten in het maanlicht.
- Bepaalde aanrakingen van elkaars lichaam, strelingen, maar het kan ook een tongzoen zijn.
- Een film, boek of afbeelding kan erotisch zijn.
- Seksuele fantasieën kunnen erotisch zijn.
De grens tussen erotiek en pornografie is onduidelijk. Wat voor de ene persoon "onschuldige" erotiek is, kan de ander ervaren als pornografie. Jonge of seksueel onervaren personen zullen eerder een bepaalde afbeelding of boek erotisch vinden dan mensen met veel ervaring.
Tenslotte is erotiek sterk afhankelijk van het tijdsgewricht en de heersende moraal. In de periode van de lange jurken werd het zicht op een blote enkel van een vrouw al erotisch gevonden. De vroegste erotische foto's, van vrouwen in gebreide badkostuums, worden daarentegen momenteel in de westerse landen geheel niet meer als erotisch beschouwd. --http://nl.wikipedia.org/wiki/Erotiek [Jun 2005]
De erotiek van Georges Bataille
door Erik KoletskiEr zullen weinig schrijvers zijn van wie na hun dood voorspeld is
dat hun oeuvre nog zou groeien. Georges Bataille is misschien wel de enige.
En degene die de voorspelling deed was niet de eerste de beste; het was
Michel Foucault, in het voorwoord bij het eerste deel van Batailles 'Oeuvres
Complet'. (Gallimard, 1970).
Het feit dat Foucault het voorwoord schreef, geeft al aan dat Bataille,
in elk geval na zijn dood in '62, een plaats heeft ingenomen tussen de
grote Franse filosofen van deze eeuw. Dat was niet vanzelfsprekend, en
lange tijd ook niet onomstreden. Tijdens zijn leven heeft Bataille met
diverse toonaangevende personen overhoop gelegen. Onder andere André
Breton, de leider van de surrealisten, en Sartre hebben de opvattingen
van Bataille fel aangevallen. Wat natuurlijk wel iets zegt over de kracht
die uitging van zijn ideeën. Inmiddels is duidelijk dat Bataille bij
de belangrijkste denkers van onze tijd hoort.
De laatste jaren is er, ook in Nederland, veel aandacht aan zijn werk besteed
in de vorm van publikaties, congressen en nieuwe vertalingen. Een aandacht
die mede veroorzaakt is door de verwijzingen naar Bataille door moderne
filosofen als Deleuze en Derrida. Daarom was het zeker tijd voor de vertaling
van wat door velen zijn hoofdwerk wordt genoemd: 'L'érotisme'. Het
verscheen onder de titel 'De Erotiek' bij uitgeverij Arena.
[...]
Erotiek, dood en geloof
Dat er een samenhang is tussen erotiek, geweld, dood en geloof zal
niemand ontkennen. Maar verwonderlijk is dat voor Bataille niemand een
grondige studie naar deze samenhang verrichtte.
Uitgangspunt van Batailles onderzoek zijn de begrippen 'continuïteit/discontinuïteit'.
Wat de mens duidelijk van andere wezens onderscheidt, is het besef een
afzonderlijk wezen te zijn, dat los staat van alles om hem heen, en dat
dood kan gaan. Dit is het besef van 'discontinuïteit', waarmee automatisch
en onvermijdelijk, heimwee naar de continuïteit ontstaat; het verlangen
op te gaan in het geheel, in de eeuwigheid; niet te hoeven sterven. Het
verlangen naar continuïteit, is het verlangen te ontsnappen aan de
dood.
De beste manier voor de mens om de dood zolang mogelijk uit te stellen
is: geregeld leven, zoveel mogelijk buiten gevaar, en spaarzaam met de
beschikbare middelen omgaan. Maar deze redelijkheid maakt juist duidelijk
dat niet aan de dood te ontkomen is.
Buiten deze redelijkheid is de natuur; de continuïteit. Hier is niets
gericht op behoud van het afzonderlijke wezen. De natuur verspilt en verkwist
leven en dood. Nieuw leven groeit letterlijk op de verrotting. Dat boezemt
mensen angst in en hij omgeeft alles wat tot deze wereld behoort met verboden
en taboes.
Ook sex hoort in dit gebied, waar het nieuwe groeit op de ondergang van
het oude. Voortplanting leidt tot de dood van de wezens die zich voortplanten.
Met het instellen van verboden ontstaat meteen de drang om ze te overtreden.
In zijn verlangen aan de dood te ontsnappen, het verlangen naar continuïteit,
is de mens geneigd over de grens van de redelijkheid te gaan.
Twee dingen zijn onvermijdelijk,' schrijft Bataille, 'Wij kunnen niet vermijden
dat we sterven, en wij kunnen evenmin vermijden grenzen te overschrijden.
Sterven en grenzen overschrijden is trouwens hetzelfde. Dat is de dualiteit
waarin hij de mens plaatst.
--Erik Koletski via http://www.nopapers.nl/km/az/boek/1/boek0188.html