-
Jahsonic -
early adopter products
Altijd leuk om te lezen op een discussieforum: een persoon, ik noem hem maar even Jan -volgens eigen zeggen met smaak- kraakt de commercie af en tevens iedereen die fan is van bepaalde dj's die "commercieel" geworden zijn. Iedere persoon die met het argument komt dat het allemaal wel meevalt en dat de muziek "nog best wel goed is" wordt verbaal eens flink de oren gewassen. Die dj is een overloper en mensen die commerciële muziek goed vinden hebben geen smaak of snappen het gewoon niet. Niets nieuws onder de zon, zo werkt het namelijk nou eenmaal, Jan, en zo zal het altijd blijven. Het ene kan namelijk niet zonder het andere bestaan, er is geen underground zonder mainstream. Het is een dualisme, sterker nog: het heeft elkaar zelfs nodig. Samen vormen ze een geheel, net zoals de kop en de munt samen de gulden (herstel, Euro) vormen. En wat is nou beter, kop of munt?
Er is een vrij eenvoudig mechanisme aan de gang dat ervoor blijft zorgen dat muziekstromingen en bijbehorende cultuuraspecten zichzelf constant blijven vernieuwen. Omdat op een gegeven moment een bepaalde groep mensen zich niet langer kan vinden in wat de huidige muziek/mode/feesten/politiek/etc. te bieden heeft, splitsen ze zich af en gaan ze uit idealisme hun eigen weg volgen. Onderling is er in deze groep in het begin sprake van een zeer sterke band, zij bepalen gezamenlijk wat vanaf dat moment kan en niet kan, ze spreken stijlcodes af en onderscheiden zich daarmee van de gevestigde "regels". Een nieuwe subcultuur is ontstaan. Dit "nieuwe" trekt vervolgens weer anderen aan, soms ook met minder idealistische instellingen. Zij zien andere mogelijkheden, bijvoorbeeld dat het toegankelijker kan of er geld verdiend mee kan worden. Als ook eenmaal de media er zich mee gaat bemoeien verwateren de oorspronkelijke idealen helemaal tot een nieuwe acceptabele norm, en is de subcultuur mainstream geworden.
Zo ging Disco van een zwart/homo publiek (niet acceptabel, dus subcultuur) via Saturday Night Fever naar wit/hetero (acceptabel, mainstream) en ging House van zwart/homo via wit/middenklasse/alternatief(acidhouse) naar wit/hetero (mainstream). Dit is heel globaal hoe deze hoofdstromingen zich mede door de invloed van commercie ontwikkeld hebben. Zo zie je maar hoe dingen kunnen veranderen, en het werkt in alles door. Ook in substromingen als bijv. trance.
Bijna niets is heilig en zal vroeg of laat in handen vallen van de commercie. De Bewakers Van De Nieuwe Algemene Geaccepteerde Trend. Neem bijvoorbeeld met House een stijlicoon als de smiley. U kent het wel, dat lachende gele rondje dat de laatste jaren zo'n furore maakt op het internet om geschreven tekst de nodige klankkleur te geven. Ooit werd het gebruikt als symbool bij trippende hippies. De smiley was een synoniem voor LSD -acid-. De oorspronkelijke groep Engelsen die in aanraking was gekomen met XTC op ibiza en vervolgens hun eigen House/XTC cultuurtje begonnen in Londen eind '87 zagen de link tussen hun eigen beleving op Ibiza en de LSD en love & peace vibe in de sixties. Zij introduceerden de smiley opnieuw als een soort geheim teken van verbondenheid, met een vette knipoog naar het drugsgebruik van hippies. House werd Acidhouse. Toch bleef de smiley niet lang gehandhaafd. Naarmate Acidhouse steeds meer aan populariteit toenam en de groep steeds groter werd vervaagde de oorspronkelijke betekenis. Je zag smileys overal, iedereen kopieerde het en bij de oorspronkelijke groep was de lol er snel vanaf. Hun symbool werd uiteindelijk verkracht door de media. In Nederland zag je bijvoorbeeld bij de eerste houseverzamelelpees de smileys op de hoezen van "turn up the bass" van Arcade, een groot mediaconcern dat zich in mijn ogen nou niet direct in verband wil worden gezien met drugsgebruik. Arcade gebruikte een hoesgrote vierkante smiley met een verwrongen blik in de ogen. "28 house,acid and newbeat hits" stond er bij, jaja met tracks van Samantha Fox en De la Soul... die mijnheren van Arcade voorzagen grote successen met die smiley. Door de muziek zo breed mogelijk te houden en tegelijkertijd met trendy namen en modeverschijnselen te strooien bereikten ze een heel groot publiek. Acidhouse tracks stonden er hier en daar tussen, het grootste gedeelte bestond echter uit hitgevoelige liedjes. Platina.
Nog een voorbeeld: kleding. Ook overgewaaid uit Engeland kwam de zogenaamde piratenlook. Wijde katoenen broeken en bandana's (hoofddoeken). In Parkzicht in de periode '90-'91 was het een rage. Waar het is misgegaan weet niemand, maar niet lang daarna kon iedereen op de markt een soort wijde trappelzak in wilde motieven en felle kleuren aanschaffen. "housebroek FL 25,-" stond er dan meestal bij. Zo kon je natuurlijk niet langer meer over straat...House was hip, maar je wilde wel een beetje underground blijven. Vervolgens lachte je iedereen uit die nog in zo'n broek rondliep.
Feit is, dat met name de media er voor zorgt dat iets dat underground is op den duur trendy en zelfs mainstream word als er maar een klein beetje belangstelling voor is. En die belangstelling wordt wel gecreëerd als het niet vanzelf al komt. Dat is hun werk. De media haalt haar ideeën uit de underground maar is puur consumptiegericht, er moet geld verdiend worden. Voor de oorspronkelijke groep idealisten valt het doek, hun cultureel gedachtegoed word misbruikt voor het grote geld. Toch trekt diezelfde media ook "nieuwbies" aan waaruit van tijd tot tijd uit onvrede weer nieuwe groepen en subculturen uit zullen ontstaan. Heel veel mensen zijn pas met House in aanraking gekomen in de jaren van "turn up the bass", diezelfde "turn up the bass" lp die toen zo werd afgedaan als nep heb ik onlangs tweedehands zien staan voor 45 euro. Misschien heeft onze Jan uit het begin van de column ook wel ooit zo'n housebroek op de markt gekocht, gewoon omdat hij house zo gaaf vond, maar nog niet echt wist wat het nou precies was. Voor onze Jan hoop ik dat hij niet door een grote groep zwarte homo's uit Chicago wordt ingewijd in wat house oorspronkelijk voor hen betekende....---http://home.planet.nl/~hegma004/columns/column1.html
Wat ik nu ga vertellen is een waarheid als een vette oude koe; in tegenstelling tot wat Bruyn in zijn stuk suggereert bestaan er weldegelijk connecties tussen de underground en de mainstream. Er zijn zat paden binnen de infrastructuur die van boven naar beneden leiden en andersom, sterker nog, beide partijen kunnen op de lange termijn niet zonder elkaar. Dat de underground de mainstream voedt met nieuwe ideeen en talent is niets nieuws, maar wat in deze context belangrijker is, is het gegeven dat de underground - vooral in dit kleine land - baat heeft bij een betrokken mainstream pers. Bands die in de OOR en in de kranten staan trekken nou eenmaal meer publiek, waardoor clubs en ook kleinere initiatieven zoals de OCCII in Amsterdam en de scsiCELL in Den Haag er op de korte termijn beter bij kunnen varen. Op de lange termijn gaat het echter niet om vollere zalen, maar om nieuwe zielen die gewonnen kunnen worden. De aanvoer van steeds nieuwe generaties van betrokken kids is het levensbloed van elke lokale scene; van Groningen tot Portland, tot Amsterdam en Berlijn. En omdat de underground niet voor niets zo heet is het de taak van outlets met een groot bereik om zich hard te maken voor de zaak en die diepten met regelmaat en enthousiasme te betreden. Niet alleen is men dan pas echt op een geloofwaardige manier 'toonaangevend' bezig, op de lange duur plukt iedereen daar de vruchten van. Het is dus veel meer dan een infrastructuur, het is een heus eco-systeem. --http://www.subjectivisten.org/archives/000358.php
your Amazon recommendations